Opdat wij niet vergeten

Verdrietig kijk ik naar buiten en zie tegen de achtergrond van grijze bewolking de regendruppels uiteenspatten op het terras. Mijn stemming volgt het weerbeeld moeiteloos. Al enige dagen somber. 

Het begon eergisteren. Met een plof valt het Algemeen Dagblad op de mat. “Geen extra sterfgevallen door hittegolf” kopt de voorpagina. Ik lees het nogmaals… geen extra sterfgevallen. Even moet ik slikken. 

Een moment van stilte overvalt me. In gedachten verzonken loop ik met de krant in mijn handen de woonkamer binnen. 

De titel van de voorpagina spookt nogmaals door mijn hoofd. Het bericht maakt me boos en verdrietig. Hoofdschuddend werp ik een vluchtige blik in de tuin en het kippenvel loopt over mijn rug. Een pijnlijke confrontatie met de dood. 

Opgekropte woede borrelt langzaam naar boven. Verdomme! Geen extra sterfgevallen door hittegolf? Hoe komen ze erbij? 

Onze fuchsia wordt bruut vergeten.