Ik ga graag op vakantie. Toch heb ik een chronisch gebrek aan toeleven naar de vakantie of een voorprettig vakantiegevoel. Mijn vakantie begint pas echt op het vliegveld.
Voor een optimale voorbereiding op de zomervakantie heb ik onlangs een oefenrondje vliegveld gedaan. Dat tussen vertrek een aankomst een weekendje Madrid zat, was mooi meegenomen. Zodra ik Schiphol naderde begon het al te kriebelen. Opstijgende vliegtuigen, propvolle parkeerplaatsen, gestreste mensen… het vakantiegevoel kwam langzaam opborrelen.
Bij het binnenlopen van de vertrekhal doemden enorme rijen wachtende mensen op. Dankzij de mensen die denken dat een hutkoffer prima als handbagage kan dienen, wordt het genieten in de wachtrij enorm verlengd. Dan volgt eindelijk het leukste moment van het vliegen. De security check. Dankzij het kijken van vele afleveringen Border Security had ik er zin in.
Ondanks het eten van ijzerrijk voedsel liep ik onverwachts probleemloos door het detectiepoortje. Jammer, maar gelukkig moest mijn handbagage nog door de scanner. Ik had mijn best gedaan om zoveel mogelijk verdacht uitziende voorwerpen in mijn koffer mee te nemen. Een enorme pot vitaminepillen, scheermes, nagelschaartje, baardtrimmer, E-Reader en een kluw aan kabeltjes sierden mijn koffer. Tot mijn verbazing kreeg ik enkel een quasi vriendelijke glimlach toegeworpen. Tegenvaller.
Eenmaal in Madrid aangekomen kon ik niet wachten op de terugreis. Die Spanjaarden zouden tegen het middaguur toch uitgeslapen genoeg moeten zijn om het potentiële gevaar van mijn koffer te herkennen. Met de spanning in mijn lijf stond ik te wachten tot mijn koffer door de scanner ging. Een voldaan gevoel maakte zich meester van me toen ik werd verzocht om mijn koffer open te maken. Dat is in elk geval wat ik opmaakte uit de armgebaren en het onverstaanbare gemompel.
Ging hun aandacht uit naar een mogelijke bom, steekwapen of een enorme voorraad pillen? Nee… Met een bedenkelijk gezicht werd mijn potje wax uit de koffer gehaald en met arendsogen bekeken. Na een paar keer schudden en ruiken, verdween het potje in de koffer en mocht ik weer doorlopen.
Het voldane vakantiegevoel verdween als sneeuw voor de Spaanse zon en ik droop af. Volgend jaar een nieuwe poging…