Ik kijk naar buiten. De bomen staan bewegingsloos in de grond en de vlaggen hangen slap langs de mast. Een vaag lentezonnetje werpt voorzichtige schaduwen op de grond. Het is alweer lang geleden, misschien wel te lang. De ene keer stond er een straffe oostenwind en weer een andere keer lag er een deken van …
Fluitend loop ik langs de schappen van de supermarkt. Ik gris een liter Griekse yoghurt uit de koeling, gevolgd door een uitnodigend uitziend zakje ongebrande noten. Via een omtrekkende beweging langs de bananen kom ik uit bij de bosbessen, ook die verdwijnen genadeloos in mijn mandje. Eén ding is zeker, er moet weer gewerkt worden aan een summerbody.
Verjaardagen. Ik vind daar iets van. Zelf vier ik mijn eigen verjaardag als sinds mijn 12e niet meer, omdat verjaardagsfeestjes na je 12e gewoon over het hoogtepunt heen zijn. Want hoe leuk is het om een uitnodiging te krijgen die omgegeven is met mysterie; ‘het is nog een verrassing wat we gaan doen, maar neem …
Ondanks het lerarentekort meen ik een twinkeling in haar ogen te zien. Een blik over de troosteloosheid doet haar de tanden bloot lachen. De stikstofcrisis doet haar niets. Onverstoorbaar als altijd. Twee flessen wijn in haar hand houdend.
Op de hoek van de bank zit ik wat te mijmeren. De regen slaat al uren onafgebroken tegen het raam. Af en toe wordt het geluid van de tikkende regen overstemd door een overtuigend suizende wind die een weg zoekt door de nok van het dak.
Ik schud heftiger, nog steeds niks. Inmiddels is het lunchtijd geworden en ik sta nog steeds te schudden. De zondagsmiddagwandeling en het theemoment laat ik aan mij voorbijgaan. Ik heb een missie. Een hagelslag missie. Na vele dappere pogingen knapt er iets. Wat volgt kan ik het beste omschrijven als een hagelslagveld.
Boodschappenlijstjes zijn mooi! Toch blijf ik dingen kopen die ik nodig DENK te hebben. En dit strookt zelden tot nooit met de werkelijkheid. Lang leve de impulsaankopen. In elk geval nog dit jaar…
De Nederlandse taal verloedert. Steeds meer mooie woorden raken in de vergetelheid terwijl ze te mooi zijn om naar de eeuwige jachtvelden te worden verwezen. Mijn oproep aan jullie is om je dagelijks taalgebruik te verrijken met woorden die te weinig gebruikt worden.
